Je passie vinden

Ik praat op de studie waar ik werk veel 1 op 1 met studenten. Daar hoor ik heel vaak de uitspraak: “ik weet nog niet wat mijn passie is”. En dat zeggen ze dan niet met een luchtige toon. Ze zeggen het alsof ze hebben gefaald in het leven. Voor jouw beeld, deze studenten zijn vaak rond de 17, 18, 19 jaar oud. Ik vind dat echt erg . Dat ze dan al denken dat ze hebben gefaald omdat ze die ‘passie’ nog niet hebben gevonden. Een passie komt je niet aanwaaien. Het is niet iets waar je actief naar op zoek kunt gaan. Je kunt wel acties ondernemen om je passie te ontdekken, maar als je zoekt, zal je hem waarschijnlijk niet vinden.

Op zoek naar mijn passie

Toen ik 12 was wist ik zeker dat ik visagist wilde worden. Dit was mijn passie (dacht ik met mijn 12 jarige brein). In dat jaar ontwikkelde ik een contactallergie. Dat betekende dat ik allergisch bleek te zijn voor bepaalde ingrediënten die, je raadt het al, volop in make-up werden gebruikt. In de jaren erna ging ik fervent op zoek naar mijn passie. Ik kan je vertellen, ik zocht het op heel veel plekken. Hoe langer de zoektocht duurde, hoe meer teleurgesteld ik raakte. Ik gaf de hoop een beetje op. Ik wist wel dat ik goed was in bepaalde dingen maar het voelde niet als passie, ik haalde er geen plezier en energie uit. Als begin twintiger klonk ik hetzelfde als de studenten die ik nu spreek. Ik had gefaald en wist niet wat mijn passie was.

Was leren mijn passie?

In mijn opleidingen kon ik mijn plezier wel vinden. Ik vond het super leuk om nieuwe dingen te leren. Wie mij een beetje kent, weet dat ik meerdere opleidingen heb gedaan. Opleidingen die echt bijna niets met elkaar te maken hadden; interieur stylist, sociaal pedagogisch werker, marketing en communicatie en als laatst de opleiding communication and multimedia design. Hoe meer ik probeerde, hoe beter ik snapte wat ik wel en niet leuk vond. Tijdens mijn laatste opleiding (ik was een jaar of 24),  legde ik me erbij neer dat ik mijn passie niet ging “vinden”. Ik ging wel zien wat er ging gebeuren. Dat maakte het leven wat meer ontspannen en ik was niet zo teleurgesteld in mezelf. Ik ging de vraag: ‘wat wil je later worden?’ beantwoorden met ‘oud en gelukkig’.

Niks doen hielp

Na de opleiding begon ik bij mijn eerste baan (het was een traineeship). Lang verhaal kort, het ging niet goed. Na een half jaar raakte ik uit de running en zat ik een half jaar werkloos thuis. In deze periode had ik veel tijd om na te denken over de ‘diepere lagen’ van het leven. Wat maakt gelukkig, wie ben ik ten opzichte van andere mensen, wat wil ik, wie wil ik zijn etc etc. Ik leerde mezelf echt kennen. Wat mij richting gaf in het leven. Welke kwaliteiten bezat ik en welke kwaliteiten zette ik in op het moment dat ik me blij en gelukkig voelde. Ook ontwikkelde ik bepaalde principes en zette ik mijn waarden op een rijtje. Ik kreeg het gevoel dat ik eindelijk een stevige basis voor mezelf neer aan het zetten was. Dit hielp heel erg bij het maken van keuzes. Ik ontdekte werk waar ik mijn kwaliteiten kon inzetten en wat aansloot aan bij mijn waarden en principes.

Stap voor stap

Toen ik de stap zette richting het onderwijs viel het kwartje. Ik merkte dat de grote denkfout die ik in het verleden had gemaakt was dat ik heel sterk commercieel was en dat ik dan maar dat werk moest doen. Dat klopte ook wel, dat eerste deel ten minste. Ik had een vlotte babbel, kon met bijna iedereen praten en kon goed dingen verkopen, maar alleen als ik daar 100% achter stond. Maar het bleek dat als ik inderdaad commercieel werk ging doen, dat ik ook dingen ‘moest’ verkopen waar ik niet helemaal achter stond. Dat kon ik niet. Ook gewenst gedrag vertonen lukte mij niet. Liegen en dingen mooier maken dan ze waren deed ik niet. Ik voelde me dus echt niet op mijn plek in de commerciele wereld. In ieder geval niet die commerciele wereld die ik heb gezien. Ik moest het dus in een andere hoek zoeken.

Toen ik met mensen mocht werken zonder ze iets te hoeven verkopen merkte ik dat, hoe authentieker ik was, hoe beter ik me voelde en hoeveel beter ik mensen kon helpen. Ik kon dus écht mezelf zijn én ik stond achter het werk wat ik deed. Fijn! Toen ging het balletje rollen. Ik ontdekte welke kanten van mijn werk ik het allerleukst vond; de 1 op 1 kant. Iemand motiveren om door te zetten en om zijn kwaliteiten te herkennen. Stap voor stap werd het duidelijk dat ik mijn ‘passie’ aan het vinden was.

Passie gevonden?

Nee, ik denk het niet. Of juist wel, daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik ben er wel van overtuigd dat er nog veel meer gave toffe dingen in de toekomst liggen. Dat wat nu al zó goed voelt, namelijk coachen, nog maar een tipje van de sluier is. Het mooie is, dat is helemaal oké. Ik ben kneitergelukkig waar ik nu ben en ik weet dat iedere stap die ik zet in lijn is met mijn waarden en principes. Elke stap die ik zet voelt goed. Het is niet altijd even leuk en soms ontdek ik minder leuke dingen of doe ik dingen waar ik blijkbaar toch niet helemaal achter sta en dat is prima! Op die manier ontdek je alleen maar meer over jezelf en kan je dus weer verder. Ik durf niet te zeggen dat ik dan “dichterbij” het geluk kom of “dichterbij” mijn passie, want dan klinkt het alsof je niet gelukkig bent op het moment dat er meer geluk in de toekomst ligt. Dat is nou juist niet het geval. Ik ben helemaal oké in het nu. Maar dat zegt niet dat ik er niet elke dag aan werk om meer te ontdekken en te proberen en dat is nou juist wat het leven leuk maakt.

En jij?

Ik begon deze blog met die uitspraak van studenten. Die studenten die denken dat ze hun passie moeten weten nog voordat ze zijn afgestudeerd. Mag het duidelijk zijn dat ik dat dus écht onzin vind. Ga op zoek naar wie jij in de kern bent, wat kun je goed? Wat vind je leuk? Wat zou je beter willen leren? Wat vind je ontzettend saai? Waar word je boos van? Dát zijn vragen die je jezelf kunt stellen om “dichterbij” je passie te komen. Heb je een aspect van die passie gevonden? Geloof mij, dan voel je dat echt wel! Dan gaat er van alles borrelen vanbinnen (in a good way), dan kun je niet stoppen met lachen, dan sta je met plezier op en dan heb je geen schop onder je kont meer nodig om aan het werk te gaan, dan ga je vanzelf!

Het leven staat nooit stil. Je ontwikkeling ook niet. Het enige wat je hoeft te leren is elke stap die je zet, in de goede richting te zetten. In de richting die voor jou goed voelt. Ook als het blijkt dat dat achteraf toch misschien niet zo leuk was. Ook dat is oké. Je bent te gek! Je hoeft alleen nog maar te zien waarom.

Ontdekken wat jouw passie is?

In het traject: “ontdek jezelf en creëer jouw droomleven” ga ik met je aan de slag om jouw kwaliteiten en drijfveren te ontdekken. Met een stevige basis zelfkennis ga je vanzelf die passie ontdekken of dat nou in het komende jaar is of over 10 jaar. Dat is allemaal prima. Want 1 ding weet ik zeker; als je blijft zoeken naar je passie zonder jezelf eerst te leren kennen, ga je die passie niet vinden. 

Meteen aan de slag?

De 1e sessie is altijd gratis!